Dag 13: Hadzabe
Door: Hanneke
Blijf op de hoogte en volg Hanneke
20 Juli 2018 | Tanzania, Karatu
5.00 uur en de wekker gaat! We gaan vanmorgen naar de Hadzabe stam en moeten om 5.30 uur vertrekken want jagen gebeurt alleen in de ochtend. We saan om 5.30 uur klaar maar zitten nog aan tafel want onze chauffeur/gids David is er nog niet (dachten we). Om 5.20 uur had ik al buiten gekeken maar toen waren er alleen andere auto's want wij waren natuurlijk niet de enige die naar deze stam gingen! Om 5.50 uur kwam David binnen et de vraag waar wij bleven, hij stond om 5.30 uur al voor de deur maar zag ons aan tafel zitten dus hij dacht dat we nog niet klaar waren!! Nu waren we dus te laat en moesten we naar een andere stam rijden omdat de rest ook al weg was. Achteraf was dit helemaal geen probleem maar de communicatie gaat wel eens mis! Helemaal in de middle of nowhere leeft deze stam in hutjes of als het te koud is of te veel regent in rotsen. We krijgen uitleg hoe ze vuur maken en we mogen het zelf proberen maar dat is nog moeilijker dan het eruit ziet! Deze stam is de enige stam die communiceert met een klik taal (ook erg moeilijk om zelf te doen). Daarna zijn we gaan jagen met twee mannen en ijl en boog. Als kleding droegen ze een bavianen velletje met een korte broek eronder. Tijn en Mees kregen ook een kleine pijl en boog. Veel wild zat er niet in de buurt, het was erg droog en kaal. Al vrij snel had een van de jagers een vogel in zijn vleugel geschoten en beet hij met zijn tanden de nek door (wat erg zielig was volgens de kinderen!). Daarna lieten ze zien hoe je een nest muisjes met je handen uit kunt graven en werden drie muisjes meegenomen (ook met de tanden het nekje door gebeten). Tenslotte klom er een in een Baobab boom en ontdekte daar een bijen nest(je). Hij hakte deze open en haalde er een beetje honing uit. De vruchten van de Baobab boom eten ze ook en de wortels van planten. Daarna terug naar het kamp waar we in een hut mochten kijken en met pijl en boog mochten schieten. Als afsluiting werd er nog een dans opgevoerd en hebben we wat souvenirs gekocht (baobab vruchten versiert met kralen). Het was een erg bijzondere ervaring en de mensen waren oprecht en niet gemaakt. Werkelijk een totaal andere manier van leven!
Daarna door gereden naar Lake Manyara (Burudika Lodge) waar we rond 14.00 uur arriveerde. Tussendoor nog even naar het politiebureau gereden om aangifte te doen van mijn iphone! Politiebureau is een groot woord. Er stond een vies betonnen gebouw met een balie en een klein kamertje en overal stonden mensen. Wij mochten eerst en moesten in het kleine kamertje gaan staan (samen met 6 andere). Daar stond een tafel in de hoek en er hingen twee boekenplanken met allemaal dossiers boven en naast elkaar. We hebben een een formulier ingevuld (in Swahili) en een groot logboek waar ik mijn handtekening moest zetten. Mocht mijn telefoon gevonden worden dan kunnen ze er niets mee want ze hebben geen gegevens van mij gevraagd! We werden wel erg vriendelijk geholpen en iedereen is altijd heel erg aardig.
Mocht je je nog afvragen hoe het met de jongen is gegaan die we gisteren 20 km van zijn dorp uit de auto hebben gezet dan weet David te vertellen dat hij inmiddels thuis is. Iedereen in de omgeving wist van het voorval en de jongen is opgehaald na een zoektocht. David gaf aan dat de inwoners vinden dat hij goed gehandeld heeft.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley